Still I Rise

Maya Angelou’nun ‘Still I Rise’ını kendim için çevirdim. Sizler de okur, beğenirsiniz inş.

YİNE DE YÜKSELİRİM

Geçirsen de beni kara kaplıya

o kuyruklu ve buruk yalanlarınla,

hatta gel bir de bas istersen

kafamı çamurlara

ben, toz gibi, inadına,

yine de yükselirim.

Gücüne mi gitti nispetim?

Ne oldu, niye süzüldün?

Batmasın evimde hanlar hamamlarım

varmışçasına bu zengin kalkışlarım.

Aylar güneşler gibi

mede dönmüş cezirler gibi

diklenen pıtrak umutlar gibi

yine de yükselirim.

Çok mu göresin geldi beni kırık dökük?

Başım öne eğik, bakışım ezik?

Gözüm yaşlı, omzum düşük

Kalb-i viranımdaki kuşun sesi kısık

Ruhum yorgun, neşem bitik?

Çekilmiyor mu madiliğim?

Çekilmiyorsa işte anten: ben gülerim

varmışçasına altın madenlerim

arka bahçemde işlettiğim.

Nefretinle bu canımı da alırsın, biiznillah

yan bakıp kes beni, ona da elhamdülillah

vurursun beni özenli sözlerinin oklarıyla, eyvallah da,

sana batan bu havam gibi, alimallah,

yine de yükselirim.

İçine dert mi oldu kösnüllüğüm?

Ne oldu, çok mu şaşırdın,

elmas kaçmış gibi apış arama

döktüre döktüre oynamama?

Kara kaplı bir utanç çadırından

Yükselirim

Acıya kök salmış gelmişinden geçmişinden

Yükselirim

Siyah geniş bir deryayım, baktıkça çırpınırım

kabarıp kalkan iri medcezirime.

Hayın karanlık gecede prangamdan,

Dalgalanmayan berrak ve net şafaklara

Yükselirim

Ben bir kölenin vehm-i ümidiyim,

ata yadigarı hediyeler getiririm.

Yüksel

Yüksel

Yükselirim.